Şakşuka is een van die lekkere gerechtjes uit de Turkse keuken die de meesten wel kennen van de Kebaprestaurants. Omdat het zo’n gemakkelijk van te voren te bereiden gerecht is én heel leuk kleurt op tafel ook een vast onderdeel van koude buffetten.
Zoals met veel gerechten is er tussen de Grieken en de Turken de discussie gaande of şakşuka nu Grieks of Turks is. Om hier van tussen te komen geven we twee versies van şakşuka maken, de Turkse en de Griekse. In Turkije wordt de eerste versie van het gerecht het meest Lees verder Şakşuka / Gebakken groenten met tomatensaus→
Wij in Nederland hebben een uitgesproken manier van mossels koken en mosselen op de plaat kennen we eigenlijk niet. We eten ze direct uit de schelp of bakken ze met een uitje en een beetje knoflook. Ondanks dat niet alle Turken schelpdieren eten, vanwege de ontlasting die er nog in het dier zit, zijn er toch diverse variaties om mosselen te bereiden. Allereerst natuurlijk de overbekende Gevulde mosselen die ze veelal op straat verkopen en de mosselspiesjes waarbij gepaneerde mosselen gefrituurd worden en overgoten met een knoflook/mosterdsausje. Zit je zomaar aan de waterkant of je loopt over het strand en je zou trek krijgen kan je ook gewoon mosselen op een plaat of de hete as garen. Puur natuur met de zilte smaak van de zee.
Mosselen op de plaat verser kan niet
De mosselen die je in Turkije uit de zee haalt zijn niet zo zanderig als die vanaf Het Wad of de Schelde en omdat er geen getijdestroom is in de Turkse zeeën zal je ook niet zoveel baarden op de schelpen aantreffen. Mosselen zitten slechts met een paar korte baardharen aan de rotsen en stenen geplakt en zijn gemakkelijk los te breken. Een vuurtje maken is ook zo gebeurd en afgezien van de toeristische stranden en kades in de steden niet verboden. Net als met de mosselen bij ons zijn ze het vlezigst in de periode september-april.
Mosselen op de plaat smaken naar mijn mening het lekkerst met een koud biertje, rakı of wijn.
Het is iets heel anders dan we gewend zijn maar bloemkool in een jasje is verrassend lekker. Je kan ze bij de borrel eten met een mosterddipsausje of bij de Turkse rakıtafel. Soms zijn de gebakken bloemkoolroosjes ook onderdeel van een gemengde schotel met Lees verder Bloemkool in een jasje / Karnabahar pane→
In Turkije zie je niet zoveel verschillende broodsoorten bij de bakker als bij ons. Kleine snackbroodjes als pizza broodjes des te meer. Ik bijt de spits af met de kleine broodjes met een pizzavulling. Je ziet ze echter ook met alleen kaas, olijven, gekookte aardappel of met iets zoetigs als appel of chocoladepasta erin verwerkt. Het een of het andere deeg maakt ook uit. Soms zijn de broodjes bladerdeegachtig en soms lijken ze wat meer op echt brood.
Noten, zaden en pitten behoren door hun hoge gehalte aan essentiële vetzuren en mineralen tot de meest voedzame plantaardige voedingsmiddelen die we kennen. Het kan misschien als grootspraak overkomen maar elke dag een kleine hoeveelheid pompoenpitten zorgt ervoor dat je gezond en vitaal blijft. Om je lichaam ten volle te laten profiteren van pompoenpitten eet je ze het best ongebrand en niet gezouten of gezoet. Naast dat de pompoenpit een lekkere smaakmaker en snack is heeft Lees verder Pompoenpitten/Kabakçekirdeği→
Kaygana is een gerecht wat ik, in tegenstelli
ng tot de gözleme, wél een Turkse pannenkoek wil noemen. Kaygana is een gerecht uit de kuststreken langs de Zwarte Zee en Lees verder Pannenkoek met groente/Kaygana→
In de grote steden in Turkije is er bijna niemand die nog börek, hartige taart van kaas, maakt van zelfgemaakt deeg. Overal zijn kleine winkeltjes waar ze deegwaren verkopen. Mantı (een pastagerecht), verschillende vormen van pasta, kadayifdraden (zoet gebak) en yufka’s, grote ronde deeglappen heb je er voor het uitzoeken en het kost bijna niets. Daarnaast verkopen ook alle supermarkten de deegwaren en in de grotere zelfs als kant en klaar maaltijd. In Nederland verkopen de Turkse winkels Lees verder Hartige taart met kaas/ Peynirli tepsibörek→
In Turkije zie je op de menu’s en op de reclameborden dat gözleme een pannenkoek genoemd wordt. Ik ben er tegen om dit gerecht zo te noemen want het lijkt er in de verste verte niet op. Een pannenkoek is een koek gebakken van vloeibaar beslag en een gözleme is een dun uitgerolde deeglap met een hartige vulling. Als je dan iets een pannenkoek moet noemen komt kaygana daar beter bij in de buurt.
De hartige vulling van een gözleme kan overal uit bestaan. Het meest zie je witte kaas met peterselie, gekruid gehakt, gekookte geraspte aardappelen, wilde bospaddestoelen en groenten zoals spinazie en prei. Het is ook lekker om Lees verder Gözleme zelf maken van kant en klare deeglappen→
De Turkse jams zijn over het algemeen veel stroperiger en minder met fruit gevuld dan wij gewend zijn. Turkse jams zijn doorgaans te stroperig om te smeren. Men doopt eenvoudigweg het brood in de zoete massa. Een uitzondering hierop is de appeljam. De appel in de jam kookt ook niet helemaal kapot, het is geen verbasterde appelmoes en heeft daarom wel wat weg van appelchutney. Lees verder Appeljam/Elma reçeli→
Pasta wordt niet alleen als hoofdgerecht maar heel vaak ook als bijgerecht gegeten. Ze komt dan in de plaats van rijst of bulgur. Gekookte aardappelen zoals wij die eten is in de Turkse keuken niet de gewoonte. Omdat rijst zich niet leent om naast elke groente gegeten te worden kook je voor de verandering pasta naturel oftewel ‘sade makarna’. Sade betekent ‘naturel’ of ‘alleen maar’. Een koffie zonder melk of suiker noemen ze ook ‘sade kahve’.
Turkse recepten en meer 